Zigor Iturrieta mendiko korrikalariak Pirinioak gurutzatuko ditu 10 egunetan, GR11 bidea erabiliz eta kanpoko laguntzarik gabe.
Proiektuak Pirinioetako mendilerroa alderik alde gurutzatzean datza, Mediterraneo itsasotik hasi (Cap de Creus, Catalunya) eta Kantauri itsasoan bukatu arte (Higer lurmuturra, Euskal Herria), GR11 bidea erabiliz.
Mendi eskalada, duatloi eta triatloietatik igaro ondoren, 2008an hasi zuen Zigor Iturrieta Ruizek (Euba, 1974) bere mendiko korrikalari ibilera. 2009an UTMBan parte hartzeko baliagarriak suertatuko zitzaizkion beharrezko puntuak eskainiko zizkion hiru ultra egin zituen. 2010ean lasterketa horretako hirugarren postua lortu zuen, eta 2011an Transgrancanaria, Trail du Sancy eta G2H lasterketak irabazi zituen. Bere baitan ditu Lavaredo Ultra Traileko (2012) laugarren postua eta Geres Traileko (2014) bigarrena ere.
Ibilbidea, kanpoko laguntzarik gabe burutuko du. Ez da autosufizientzia proba bat izango, non korrikalaria biziraupen esperientzia batera arriskatzen den, ezta material edo elikagaien garraioan kanpoko laguntzaileek urgatzitako proba bat ere… Jantzi eta elikadura mailan behar-beharrezkoak baizik ez ditu eramango motxila batean, eta Pirinioetan barreiatuta aurkitzen diren aterpeak erabiliko ditu bertan jan eta lo egiteko. Korrikalariak bere buruari eskainiko dio sorospena bere beharrizanak asetzeko premiazkoak lortzerako orduan, hortik dator modalitatearen izena. Ez du ostatuetan aurretiazko erreserbarik burutuko, guneren batzuetan aterperik aurkitu ezean, izarpean lo egin (horretarako manta termiko bi izango ditu) edo bere bidearekin jarraitu beharko duelarik. Ildo beretik, gauza bera gertatuko zaio hornigaiak lortzeko biderik zuzenenetik desbideratu, eta herriguneren batera hurbildu behar izango duenean.
Irteera Cap de Creusetik izango da, uztailaren 20an, igandean. Distantzia eta altuera gorabeherak orientagarriak izango dira, baina 800 km baino gehiago eta 40.000 + metro baino gehiago izango lirateke. Asmoa ez da inongo errekorrik egitea, korrikalariaren eta mendiaren arteko amodio harreman bat ezartzea baizik; egunero korrika egitera irten, gozatu, eta indarrak agortzen direnean, gelditu, lo egin, atseden hartu eta jarraitu. Eguneko 4 etapa burutzea da xedea, baina hori kalkulu bat baino ez da, batzuen eta besteen artean luzera eta zailtasun ezberdintasun handiak egongo baitira. Abentura hau oraindik merkaturatu ez diren Compressport produktu berriak probatzeko baliatuko du, eta ibilbide osoa hamar bat egunetan burutzea zenbatesten da, uztailaren bukaera alderako.
Duela hiru urte hasi zen Zigor Iturrieta GRak egiten. Beti ibilbide berdinetatik entrenatzeaz aspertuta, aspektu askotan ustiatu zitekeen aprobetxamendu potentziala ikusi zuen GRetan: bideak behar bezala seinaleztatu eta zainduak zeuden, toki ikusgarriak ezagutzeko aukera eskaintzen zuten, eta gehienak esanguradun bide historikoei lotuak zeuden gainera: Ardo eta Arrainaren GR38 bidea, adibidez, edota zonalde honetan hain garrantzitsua izan zen Transhumantziarena. Talde irteerak antolatzen zituen ibilbide hauen inguruan, ezagutzak, esperientziak, etab. beste lasterkari edo zaleekin trukatzeko. Hau da GR bat modu honetan abiatzen duen lehen aldia. Hala ere, elkarbanatzearen filosofiak bertan dirau.
GoPro kamera bat eramango du soinean. Berarekin jasoko ditu egunero sare sozialetara igoko dituen une eta irudiak, ontziko liburu bat bailitzan. Sare horietan, hurrengo eguneko bere ibilbidea iragarriko du, inguruan dabilen oro berarekin nahi beste kilometro elkarbanatzera gonbidatzeko. Egitandi honetarako, Zornotzako Udalaren eta Compressporten laguntza jaso ditu.
Zigor Iturrietari galdera: Zergatik Pirinioak?
¿Por qué? Como dijo una vez un gran montañero, porque están ahí. Desde pequeño, todos los años he ido de vacaciones con mis padres, amigos o parejas algunos días a los Pirineos. He paseado, corrido, escalado y pedaleado por ellos y siempre que vuelvo, conozco algo nuevo. Me apetecía tener una aventura así, un romance solitario entre la montaña y yo, y qué mejor pareja para ello que nuestros preciosos Pirineos, Auñamendiak en la antigua lengua vasca, monte de cabras.
